| Układ żucia powinien być traktowany jako „'''złożony układ''''”<ref>''[[wikipedia:Complex system|Complex system]]'' w [https://en.wikipedia.org/wiki/ Wikipedia]</ref>, nie jako System Biomechaniczny skoncentrowany wyłącznie na okluzji zębów, ponieważ w tym sensie „Okluzja” jest niczym innym jak podzbiorem Układu Złożonego, oddziałującym z innymi podzbiorami, takimi jak receptory przyzębne, wrzeciona nerwowo-mięśniowe, rekrutacja jednostek motorycznych, centralny układ nerwowy system, staw skroniowo-żuchwowy itp., aby nadać kształt „zachowaniu pojawiającemu się”, czyli żuciu. | | Układ żucia powinien być traktowany jako „'''złożony układ''''”<ref>''[[wikipedia:Complex system|Complex system]]'' w [https://en.wikipedia.org/wiki/ Wikipedia]</ref>, nie jako System Biomechaniczny skoncentrowany wyłącznie na okluzji zębów, ponieważ w tym sensie „Okluzja” jest niczym innym jak podzbiorem Układu Złożonego, oddziałującym z innymi podzbiorami, takimi jak receptory przyzębne, wrzeciona nerwowo-mięśniowe, rekrutacja jednostek motorycznych, centralny układ nerwowy system, staw skroniowo-żuchwowy itp., aby nadać kształt „zachowaniu pojawiającemu się”, czyli żuciu. |
− | The peculiarity of this concept is that it is not possible to interpret or predict the “Emerging Behaviour” of a System by extracting objective data from a single subset. Instead, ''the integrity of the System must be quantified in its entirety'', and only then can a segmentation of the whole be attempted to make an analytical description of the node itself. There are very important intellectual and scientific movements that are engaging with this issue; in this regard, the extraordinary work of Prof. Kazem Sadegh-Zadeh: ''Handbook of Analytic Philosophy of Medicine'' comes to mind.<ref>{{cita libro
| + | Osobliwością tej koncepcji jest to, że nie jest możliwe zinterpretowanie lub przewidzenie „pojawiającego się zachowania” systemu poprzez wyodrębnienie obiektywnych danych z pojedynczego podzbioru. Zamiast tego, „integralność systemu musi być skwantyfikowana w całości” i dopiero wtedy można podjąć próbę segmentacji całości, aby dokonać analitycznego opisu samego węzła. Istnieją bardzo ważne ruchy intelektualne i naukowe, które zajmują się tym problemem; w tym kontekście przychodzi na myśl niezwykłe dzieło prof. Kazema Sadegh-Zadeha: „Podręcznik filozofii analitycznej medycyny”.<ref>{{cita libro |