Translations:Introduction/117/pl

Widzimy następujące odpowiedzi wyjściowe, które przedstawiamy bezpośrednio na rysunkach 1b, 1c i 1d (z wyjaśnieniem w nagłówku, aby uprościć dyskusję). Te testy i ich opis do tej pory należy traktować jedynie jako „konceptualne uzasadnienie” dla pytania „wady zgryzu”; później zostaną one szeroko opisane, a ich analiza szczegółowo opisana w poszczególnych rozdziałach. Już w tym pierwszym opisowym podejściu do zjawiska żucia można zauważyć, że istnieje wyraźna rozbieżność między stanem zgryzu (który początkowo wspierałby ortodoksję klasycznej ortodoncji w uznawaniu go za „stan wady żucia”) a danymi neurofizjologicznymi wskazującymi na niewiarygodność. synchronizacja i doskonała symetria odruchów trójdzielnych.