2,041
edits
Changes
Updating to match new version of source page
{{Bookind2}}
{{Bookind2}}
<languages />
<languages />
Odpowiemy na to pytanie zgłaszając przypadek kliniczny ewidentnej „wady zgryzu”.
Odpowiemy na to pytanie zgłaszając przypadek kliniczny ewidentnej „wady zgryzu”.
Pacjent ma zgryz, który ortodonci nazywają „wadą zgryzu”, ponieważ ma tylny jednostronny zgryz krzyżowy i przedni otwarty<ref>{{cita libro
| autore = Littlewood SJ
| autore = Littlewood SJ
| autore2 = Kandasamy S
| autore2 = Kandasamy S
| DOI = 10.1111/adj.12475
| DOI = 10.1111/adj.12475
| OCLC =
| OCLC =
}}</ref>; it is a malocclusion that can be treated with a fixed orthodontic therapy and possibly in combination with an orthognathic intervention<ref>{{cita libro
}}</ref>; jest to wada zgryzu, którą można leczyć za pomocą stałej terapii ortodontycznej i ewentualnie w połączeniu z interwencją ortognatyczną<ref>{{cita libro
| autore = Reichert I
| autore = Reichert I
| autore2 = Figel P
| autore2 = Figel P
| DOI = 10.1007/s10006-013-0430-5
| DOI = 10.1007/s10006-013-0430-5
| OCLC =
| OCLC =
}}</ref>. Crossbite is another element of disturbance in normal occlusion because of which it is obligatorily treated together with the openbite<ref>{{cita libro
}}</ref>. Zgryz krzyżowy to kolejny element zaburzenia prawidłowego zgryzu, z powodu którego jest on obowiązkowo leczony razem z zgryzem otwartym<ref>{{cita libro
| autore = Miamoto CB
| autore = Miamoto CB
| autore2 = Silva Marques L
| autore2 = Silva Marques L
}}</ref>.
}}</ref>.
Jest oczywiste, że obserwator o „deterministycznym nastawieniu” w obliczu zjawiska tak ewidentnej niezgodności zgryzu uważa zgryz krzyżowy i otwarty za przyczynę wad zgryzu (przyczyna/skutek) lub odwrotnie; i oczywiste jest również, że obserwator zaleca leczenie ortodontyczne w celu przywrócenia „normozgryzu”. Ten sposób rozumowania oznacza, że model (narząd żucia) jest „znormalizowany do okluzji”; a czytane od tyłu, oznacza to, że rozbieżność zgryzu jest przyczyną wad zgryzu, a tym samym choroby narządu żucia. (Postać 1a).
Ale posłuchajmy, co mówią dwaj gracze, dentysta i pacjent, w dialogu informacyjnym.[[File:Bilateral Electric Transcranial Stimulation.jpg|thumb|'''Postać 1b:''' Motoryczny potencjał wywołany z elektrycznej przezczaszkowej stymulacji korzeni trójdzielnych. Zwróć uwagę na symetrię strukturalną obliczoną na podstawie amplitudy międzyszczytowej na prawym i lewym żwaczu.]]
{|
{|
|-
|-
|
|
|The dentist tells the patient that he is suffering from severe malocclusion and that it should be treated to improve its aesthetics and chewing function. The patient, however, replies firmly: «''No way, I haven't the slightest idea to do it at all, doctor, because I might even have an unrepresentative smile, but I eat very well.''»<br>The dentist’s reply is ready, so the practitioner insists by saying: «''but you have a serious malocclusion with an openbite and a unilateral posterior crossbite, you should already have problems with bruxism and swallowing, as well as posture.''»<br>The patient closes the confrontation in a decisive way: «''absolutely false: I chew very well, I swallow very well and at night I snore alot so I don’t grind; besides, I’m a sportsman and I don’t have any postural disturbance''».
|Lekarz dentysta informuje pacjenta, że cierpi na poważną wadę zgryzu i należy go leczyć w celu poprawy jego estetyki i funkcji żucia. Pacjentka jednak stanowczo odpowiada: „Nie ma mowy, nie mam najmniejszego pomysłu, żeby to zrobić, doktorze, bo może nawet mam niereprezentatywny uśmiech, ale bardzo dobrze się odżywiam”.<br>Odpowiedź dentysty jest gotowa, więc lekarz nalega, mówiąc: „”ale masz poważną wadę zgryzu ze zgryzem otwartym i jednostronnym tylnym zgryzem krzyżowym, powinieneś już mieć problemy z bruksizmem i połykaniem, a także z postawą”.”<br>Pacjent w zdecydowany sposób zamyka konfrontację: «”całkowicie fałsz: bardzo dobrze żuję, bardzo dobrze połykam, a w nocy dużo chrapię, więc nie zgrzytam; poza tym jestem sportowcem i nie mam żadnych zaburzeń postawy”».
|}
|}
Teraz wniosek pozostaje bardzo krytyczny, ponieważ możemy napotkać język werbalny pacjenta, który jest mylący, ponieważ nie jest specyficzny i nie odpowiada szczegółowej fizjopatogenetycznej wiedzy o stanie zgryzu; lub, paradoksalnie, mamy do czynienia z językiem maszynowym przekształconym na język werbalny, który gwarantuje integralność systemu. W tym momencie sytuacja jest naprawdę zawstydzająca, ponieważ ani pacjent, ani obserwator (dentysta) nie będą mogli z całą pewnością stwierdzić, że System jest w stanie „wady zgryzu”.
[[File:Jaw Jerk .jpg|alt=|left|thumb|'''Postać 1c:''' Mandibular reflex evoked by percussion of the chin through a triggered neurological hammer. <br>Note the functional symmetry calculated by the peak-to-peak amplitude on the right and left masseters.]]
[[File:Jaw Jerk .jpg|alt=|left|thumb|'''Postać 1c:''' Odruch żuchwowy wywołany uderzeniem w podbródek uruchomionym młotkiem neurologicznym. <br>Zwróć uwagę na symetrię funkcjonalną obliczoną na podstawie amplitudy międzyszczytowej dla prawego i lewego żwacza.]]
Właśnie w tym momencie przypomina się krytykę Amerykańskiego Towarzystwa Statystycznego pt. i skromny w swoich wypowiedziach<ref name="wasser" />: co w zasadzie przekłada się na poszukiwanie interdyscyplinarności.
[[File:Mechanic Silent Period.jpg|thumb|'''Postać 1d:''' Mechanical silent period evoked by percussion of the chin through a triggered neurological hammer. Note the functional symmetry calculated on the integral area of the right and left masseters.]]
[[File:Mechanic Silent Period.jpg|thumb|'''Postać 1d:''' Mechaniczna cisza wywołana uderzeniem w podbródek wyzwalanym młotkiem neurologicznym. Zwróć uwagę na symetrię funkcjonalną obliczoną na powierzchni całkowania prawego i lewego żwacza.]]
W rzeczywistości interdyscyplinarność mogłaby odpowiedzieć na tak złożone pytanie; niemniej jednak konieczne jest zinterpretowanie biologicznego zjawiska „wady zgryzu” w „stochastycznej forma mentis”, którą omówimy szczegółowo później.
Obserwator stochastyczny może zauważyć, że istnieje małe prawdopodobieństwo, że pacjent w chwili <math>T_n</math> jest w stanie choroby zgryzowej, ponieważ język naturalny pacjenta wskazuje na idealny stan psychofizyczny; następnie dochodzi do wniosku, że rozbieżność zgryzu nie mogła być przyczyną nerwowo-mięśniowego i psychofizycznego zaburzenia funkcjonalnego. Dlatego w tym przypadku układ żucia może zostać znormalizowany nie tylko do okluzji, ale potrzebny jest również bardziej złożony model, więc należy go znormalizować do układu nerwowego trójdzielnego. Pacjentowi podano następnie serię elektrofizjologicznych testów trójdzielnych w celu oceny integralności jego układu nerwowego trójdzielnego w tych stanach klinicznych „wady zgryzu”.
Widzimy następujące odpowiedzi wyjściowe, które przedstawiamy bezpośrednio na rysunkach 1b, 1c i 1d (z wyjaśnieniem w nagłówku, aby uprościć dyskusję). Te testy i ich opis do tej pory należy traktować jedynie jako „konceptualne uzasadnienie” dla pytania „wady zgryzu”; później zostaną one szeroko opisane, a ich analiza szczegółowo opisana w poszczególnych rozdziałach. Już w tym pierwszym opisowym podejściu do zjawiska żucia można zauważyć, że istnieje wyraźna rozbieżność między stanem zgryzu (który początkowo wspierałby ortodoksję klasycznej ortodoncji w uznawaniu go za „stan wady żucia”) a danymi neurofizjologicznymi wskazującymi na niewiarygodność. synchronizacja i doskonała symetria odruchów trójdzielnych.
Te wyniki można przypisać czemukolwiek mniej niż „wady zgryzu”: oczywiście stoimy przed błędem logiki Język w medycynie, w tym przypadku właściwie bardziej należy mówić o…
{{qnq|Occlusal dysmorphism and not Malocclusion (which, as we shall see a little further on, is quite another thing)|}}
{{qnq|Dymorfizm zgryzu, a nie wada zgryzu (co, jak zobaczymy nieco dalej, to zupełnie inna sprawa)|}}
==Conclusion==
==Wniosek==
Jeszcze przed wyciągnięciem wniosków, należy zadbać o jasność pojęciową w pewnych fundamentalnych kwestiach, które oczywiście zostaną szczegółowo omówione w poszczególnych rozdziałach Masticationpedia.
Układ żucia powinien być traktowany jako „'''złożony układ''''”<ref>''[[wikipedia:Complex system|Complex system]]'' w [https://en.wikipedia.org/wiki/ Wikipedia]</ref>, nie jako System Biomechaniczny skoncentrowany wyłącznie na okluzji zębów, ponieważ w tym sensie „Okluzja” jest niczym innym jak podzbiorem Układu Złożonego, oddziałującym z innymi podzbiorami, takimi jak receptory przyzębne, wrzeciona nerwowo-mięśniowe, rekrutacja jednostek motorycznych, centralny układ nerwowy system, staw skroniowo-żuchwowy itp., aby nadać kształt „zachowaniu pojawiającemu się”, czyli żuciu.
Osobliwością tej koncepcji jest to, że nie jest możliwe zinterpretowanie lub przewidzenie „pojawiającego się zachowania” systemu poprzez wyodrębnienie obiektywnych danych z pojedynczego podzbioru. Zamiast tego, „integralność systemu musi być skwantyfikowana w całości” i dopiero wtedy można podjąć próbę segmentacji całości, aby dokonać analitycznego opisu samego węzła. Istnieją bardzo ważne ruchy intelektualne i naukowe, które zajmują się tym problemem; w tym kontekście przychodzi na myśl niezwykłe dzieło prof. Kazema Sadegh-Zadeha: „Podręcznik filozofii analitycznej medycyny”.<ref>{{cita libro
| autore = Sadegh-Zadeh Kazem
| autore = Sadegh-Zadeh Kazem
| titolo = Handbook of Analytic Philosophy of Medicine
| titolo = Handbook of Analytic Philosophy of Medicine
}}</ref>
}}</ref>
W prezentowanym przypadku pytanie jest rozwiązane w następującej logice językowej:
:The subsets of the Masticatory System (teeth, occlusion, Temporomandibular joints, muscles, etc.) are in a state of "Coherence” with the Central Trigeminal Nervous System (see figures 1b, 1c and 1d), so the term “Malocclusion” cannot be used, the phrase “Occlusal Dismorphism” should be considered instead.
:Podzbiory narządu żucia (zęby, zgryz, stawy skroniowo-żuchwowe, mięśnie itp.) są w stanie „spójności” z Ośrodkowym Układem Nerwowym Trójdzielnym (patrz ryc. 1b, 1c i 1d), więc termin „Wada zgryzu” nie może należy użyć wyrażenia „Dymorfizm zgryzowy”.
:{{q2|This does not mean abolishing prosthetic, orthodontic and orthognathic masticatory rehabilitation treatments: on the contrary, this forma mentis tends to restore medical knowledge to dental rehabilitation disciplines, as well as offering an alternative to the scientific reductionism that converges in a deterministic interpretation of the biological phenomenon.|}}
:{{q2|Nie oznacza to zniesienia zabiegów rehabilitacji protetycznej, ortodontycznej i ortognatycznej na żuciu: wręcz przeciwnie, ta forma mentis ma tendencję do przywracania wiedzy medycznej dyscyplinom rehabilitacji stomatologicznej, jak również oferowania alternatywy dla naukowego redukcjonizmu, który zbiega się w deterministycznej interpretacji zjawisko.|}}
Wykroczenie poza specjalistyczne granice dyscyplin, o czym wcześniej informowaliśmy o interdyscyplinarności, pozwala rozszerzyć modele diagnostyczne i terapeutyczne, co widać w [[Aktualizacje:1/OrtoNeuroGnatodoncja|przypadek kliniczny]], w którym pacjent był leczony OrtoNeuroGnatodontycznym metoda jest zgłaszana.
W ten sposób przedstawiany jest ogólny widok całego układu żucia w celu zebrania razem elementów estetycznych i funkcjonalno-neurofizjologicznych w celu określenia „stabilności zgryzu” i uniknięcia „nawrotów”, zwłaszcza w leczeniu ortodontycznym i ortognatycznym.<ref>{{cita libro
| autore = Al-Moraissi EA
| autore = Al-Moraissi EA
| autore2 = Wolford LM
| autore2 = Wolford LM
}}</ref>
}}</ref>
To tylko niektóre z tematów, które zostaną obszernie omówione zarówno w tym rozdziale, jak i w tym, co nazywamy „Nauką nadzwyczajną”. Tymczasem w odpowiednim urozmaiceniu nasz kolorowy przyjaciel „Linus Sapiens”, mały żółty człowieczek po lewej, pyta nas:
{{q4|What do we mean by “Complex Systems” when we are talking about masticatory functions? |Not a trivial question, let's start talking, then, about [[the logic of medical language]]}}
{{q4|Co rozumiemy przez „złożone systemy”, gdy mówimy o funkcjach żucia? |Nie trywialne pytanie, zacznijmy więc mówić o [[logice języka medycznego]]}}